Becoming

Ik heb met een aantal mensen gesprekken gevoerd over becoming, omdat ik niet goed wist wat ik er mee moest. Door die gesprekken ben ik zelf ook een mening gaan vormen. Het is mij ook opgevallen dat mensen het woord worden vaak zien als in het beroepsmatig worden. De weg naar je levensdoel. Een soort proces en het ouder worden.

Ik heb een heel interessant gesprek gevoerd met een vriend. Hij was sterk van mening dat het woord worden niet bestaat. Je "bent" zegt hij. Maar als we zouden zijn is er geen beweging, dan zou de wereld stil staan. Als je het gezegde ik word ziek neemt heeft hij daar wel gelijk in. Want mensen worden niet ziek maar zijn ziek of zijn niet ziek. Op het moment dat een bacterie jouw lichaam binnen komt ben je ziek. Als die bacterie nog net niet in jouw lichaam is ben je nog niet ziek. Maar als je dan met ‘ik word oud’ komt spreek je wel over worden. Je kunt niet zijn in dit geval. Dan zou je stil staan en dat kan niet want elke seconde wordt je ouder.

Ik heb nog een gesprek gehad met een andere vriend waar ik me heel goed in kon vinden. Hij vindt juist dat zijn niet bestaat en je lichaam constant in beweging is. Mensen worden iedere dag iedere moment, zelfs als we het zelf niet door hebben.
Zoals ik al eerder aan gaf zijn kan niet want dan zouden we stil staan. Ik vind ook de uitspraak “to be or not to be” van shakespeare niet kloppen het zou moeten zijn “to become or not to become”. Ik denk dat mensen het woord zijn en de gedachte eraan wel nodig hebben om te worden. Zo hebben ze een eind doel waardoor ze sneller aan het proces (worden) beginnen. Maar op het moment dat ze hun doel bereikt hebben ontstaat er weer een nieuw proces waarin mensen aan het worden zijn. Dat komt doordat mensen veel willen en veel dingen tegelijk doen. Je wordt iedere dag en meerdere dingen.

Ik zie het worden als een soort van octopus. 1 centraal punt (wij mensen) met 8 tentakels (zouden er meer of minder kunnen zijn). De tentakels staan voor de bewegende banen die staan voor het worden. Op atomair niveau dat is heel ,heel, heel klein, bewegen patronen en neutronen tegen en naast elkaar. Samen vormen zij een geheel. Dat geheel is altijd in beweging als popcorn in een magnetron. Daarbij komt dat zodra iets is, bijvoorbeeld een stukijzer, begint te oxideren, en dus becommed.

Het is dus een soort beweging. Alles is in beweging. Ik weet ook niet zeker of ik in zijn geloof. Iedereen en alles is constant in beweging. Hoe kan het dan ooit stil staan. Zijn zie ik als stil staan. Je bereikt dingen maar staat nooit stil. Ik vind het heel moeilijk om er een hele duidelijke en sterke mening over te vormen. Het is een begrip die we veel gebruiken in veel verschillende vormen. Dus eigenlijk is het woord worden ook nog steeds aan het worden.

De grot van plato

De opdracht was om 'de grot' van Plato te maken, tekenen, schilderen of fotograferen.
Ik heb gekozen om dat met soft pastel te doen, omdat we daar op dat moment bij 2D ook mee bezig waren.

Uitleg over 'de grot' van Plato:
in een grot zit een aantal mensen vastgebonden met hun rug naar de opening. Achter hen is een hoge muur. Daarboven lopen mensen. Achter de muur is een groot vuur. Daardoor worden er flakkerende schaduwen op de wand geworpen. De grotbewoners zien alleen die schaduwen. Omdat ze zo al vanaf hun geboorte zitten denken ze dat er alleen schaduwen bestaan. Stel dat iemand kan ontsnappen. Hij zou zich verbazen over de scherpe contouren van de werkelijke voorwerpen. Tevens dat de zon leven schenkt aan de mensen, planten en dieren, net zoals het vuur de schaduwen in de grot vormde. Als hij terugkomt in de grot en alles verteld, geloven ze hem niet. Ze wijzen naar de wand en zeggen dat alles wat ze daar zien, alles is wat er bestaat.



Uitleg tekening:
Ik heb een hoofd in de vorm van een schim getekend. Dat moet de grot voorstellen waarin zich alleen een schuduw(schimmen)theater afspeelt. Voor de mond zitten tralies omdat ze daar gevangen zitten. Het lichtpunt in de mond is de ontsnapte grotbewoner die een lichtpunt voor de andere grotbewoners kan zijn. De bloem staat voor de felle kleuren en nieuwe ervaringen die de ontsnapte grotbewoner achter de muur ziet. De ogen van de schim zijn naar binnen gedraaid omdat de mensen in de grot het verhaal van de ontsnapte grotbewoner niet willen geloven en zich er niet voor openstellen. De vlammen onder de schim verbeelden het eind van het verhaal dat de ontsnapte bewoner goed wil doen om de rest over zijn ontdekking te vertellen maar daar zijn goedheid vermoord wordt omdat de andere grotbewoners hem niet geloven.